Airborne 2008

Jawadde, ik heb dit jaar wel heel wat kilometerkes met de vlieger afgelegd.
34 vluchten kriskras door de wereld, beduidend meer dan de jaren voordien...en wellicht zal dit aantal de komende jaren enkel nog maar toenemen (en neen, dit zijn geen prettige vooruitzichten !)

Meest gefrekwenteerde luchthaven :

1. Brisbane - Australië (8)
2. Doha - Qatar (7)
3. Sydney - Australië (5)

Meest "gebruikte" luchtvaartmaatschappijen :

1. British Airways (5)
2. Qantas (4)
3. KLM (4)

"Airplane" (Indigo Girls)

Ik-reken-af 2008

Mijn muzikale toppers van 2008 !!!

1. Geraldine - Glasvegas
2. Við spilum endalaust - Sigur Rós
3. Push your head towards the air - Editors

Al zeg ik het zelf...een sublieme top drie, die getuigt van een voortreffelijke muzieksmaak !

"Geraldine" (Glasvegas)

Citytrips 2008

Het eind van het jaar komt eraan en bovendien heeft mijn blog hoogdringend een update nodig, vandaar een eerste eindejaarslijstje.

De citytrips 2008...mijn eerste lijstje is er maar een kleintje, want de citytrips dit jaar waren eerder beperkt...enkele uurtjes London en een driedaagse afzakker naar Lissabon.

London was echt wel een blitzbezoek, aangekomen om 13h lokale tijd en om 19h30 terug vertrokken. Wat shoppen in Oxford Street en rondkuieren in Camden Park, that's it !

Lissabon was iets uitgebreider. Dikke chance ook gehad met het weer (stralend blauwe hemel en 19°C en dat voor eind november) en veel leuke dingen gezien (één of het andere kasteel op één van de karakteristieke heuvels, een fameus museum, de beroemde tram 28, het Rossio plein en nog zoveel meer dingen) en ongelofelijk veel en lekkere taartjes gegeten in de plaatselijke pastelaria (aanrader is het "Versailles").

Soit...op het lijstje voor 2009 staan voorlopig Riga (daar moet ik volgend jaar absoluut heen), Oslo, Istanbul en Vilnius. Eens benieuwd waar ik volgend jaar rond deze tijd uiteindelijk allemaal geraakt zal zijn.

"Open your eyes" (Snow Patrol)

Fantastische elleboogjes !!!

Dinsdagavond was het dan zover !!! De Mancuniaanse mannen van Elbow kwamen hun ding doen in de Ancienne Belgique.

De avond begon leuk met de mij nietszeggende Jesca Hoop, die het voorprogramma voor haar rekening nam. Een halfuurtje kwalitatieve folk gebracht door deze 19-jarige uit Californië met een écht wel prachtige stem.

Minpuntjes haar toch wel ietwat kinderachtige en geforceerde interactie met het publiek en de (trouw)jurk die ze aanhad op het podium. Djeez, dat kind heeft echt wel dringend wat styling-advies nodig. Voor de rest een degelijk optreden, meer moest dat niet zijn.

Kloklslag 20h45 was het dan tijd voor Elbow, en dan vooral frontman Guy Garvey om aan hun "gig" te beginnen.


Ik kan er eigenlijk héél kort over zijn, het was een zinderend optreden, Guy bespeelde perfect het (gelukkig ietwat rijpere) publiek en het ganse repertoire van de laatste CD (The seldom seen kid) werd vakkundig ten berde gebracht.

Met andere woorden, het was, voor mij althans, een meer dan geslaagde avond.

"Weather to fly" (Elbow)

PC De Maxx

Eindelijk gedaan (of beter gezegd kunnen doen) wat ik al een heel tijdje wou doen, namelijk me (terug) intensiever bezighouden met één van mijn passies, het poolbiljarten.

Zo gezegd, zo gedaan en dus ben ik sinds enkele dagen betalend lid bij poolclub "PC De Maxx", blijkbaar de zaak van onze nationale vrouwelijke snookertrots Wendy Jans.


Het eerste jaar zal wellicht vooral gepaard gaan met oefenen en wat taktisch inzicht verwerven in de mij 2 nieuwe disciplines, 9-ball en straight (14-1). Competitiewedstrijden zal wellicht voor eind 2009 zijn, maar dan zal ik ze eens allemaal een poepje laten ruiken !!!

"Where I stood" (Missy Higgins)

Multiple exit visa

Pfew...die HR-afdeling van ons, 't is me toch wat.

Voor héél even hadden ze wat krediet bij me opgebouwd door op een relatief korte periode er in te slagen mijn "resident visa" (een soort van semi-permanente verblijfsvergunning) te regelen voor Qatar.

Maar (er is precies steeds een "maar" als het op de personeelsafdeling aankomt) natuurlijk hadden ze iets cruciaals over het hoofd gezien. Toevalligerwijs ben ik er zelf (ongeveer een tiental dagen voor mijn vertrek) achter gekomen dat je gekoppeld aan je "resident visa" ook een "multiple exit visa" nodig hebt, anders geraak je niet meer buiten, uit dit woestijnstaatje.

Soit, de gebruikelijke "pressing" van me op de juiste moment uitgeoefend op de juiste personen hebben ervoor gezorgd dat ik het benodigde papiertje ('t is echt niet meer dan een verfromfraaid A4-tje) toch nog enkele dagen voor mijn gepland vertrek in mijn paspoort kon steken.

"Exit" (U2)

Final countdown

Het aftellen is begonnen !!!

De laatste 10 dagen onder het buitenlandse DOSZ-regime zijn voor me aangebroken. Zo komt er een (voorlopig) einde aan 7 jaar projectuitvoering op diverse plekken in de wereld. De belangrijkste haltes hierbij waren Nigeria, Oman en Australië.

Gelukkig eerst nog een maand verlof in België om dan op maandag, 1 december officieel mijn nieuwe functie op ons hoofdkantoor in Zwijndrecht aan te vatten.

"The final countdown" (Europe)

Eid al-Fitr

Tja, het was blijkbaar voor de moslims zelf niet zo éénduidig wanneer nu precies de vastenmaand Ramadan afgelopen en bijgevolg het Suikerfeest (of “Het Kleine Feest”, zoals de moslims het zelf liever noemen) kon aangevat worden.

Veel onduidelijkheid dus of de nieuwe maan nu al op dinsdag, 30 september of pas de dag nadien zou tevoorschijn komen. Na veel vijven en zessen, maar eigenlijk vóóral veel getuur naar de hemel, dan het (althans voor de moslims) verlossende verdict op die verwarde dinsdagavond...het schransen, zuipen en gefeest kon beginnen !!!


Niet moeilijk om deze keer een toepasselijke song te bedenken...

"The whole of the moon" (The Waterboys)

Khalifa City

De Verenigde Arabische Emiraten krijgen in 2028 een nieuwe hoofdstad. Het nabij Abu Dhabi gelegen Khalifa City zal worden ontwikkeld tot de belangrijkste stad van het olierijk aan de Perzische Golf. De stad gaat in totaal 4.900 hectare meten.

In minder dan 25 jaar moet het inwonertal van Khalifa City stijgen van 930.000 tot drie miljoen. Alle ministeries en andere overheidsinstanties zullen naar de nieuwe hoofdstad verhuizen. Bovendien komen er enorm veel nieuwe kantoorgebouwen en wordt er een gigantisch groot havencomplex (groter dan Rotterdam en Antwerpen samen) uit de grond gestampt.

De ontwikkeling van de stad maakt deel uit van het plan "Abu Dhabi 2030", waarin de richtlijnen voor de ontwikkeling van de huidige en nieuwe hoofdstad zijn vastgesteld. Momenteel zijn al volop werkzaamheden bezig aan het toekomstige havencomplex, ook meteen de reden waarom ik eventjes naar de hoofdstad-in-wording ben afgezakt, we hebben hier immers een immense baggerklus te klaren.

"Hype" (Tegan & Sara)

Ramadan Kareem

Tja, ik had vanzelfsprekend weer prijs hé !

Het is nu toch alweer bijna anderhalf jaar geleden dat ik nog eens een project in het Midden-Oosten gedaan heb, en lap...op de dag dat ik op de vlieger zit richting Doha begint toch wel niet de Ramadan zekers !!!


De Ramadan-maand voor een expatriate in het Midden-Oosten is geen pretje, dat kan ik jullie verzekeren.

Vooreerst zijn er de praktische problemen. De winkels zijn 's middags gesloten en openen pas terug laat 's avonds, je kan tijdens de middagpauze niet zomaar even naar een restaurant iets gaan eten omdat ze gewoonweg allemaal, maar dan ook echt allemaal gesloten zijn.

Een pintje gaan drinken deze maand is al helemaal onbegonnen werk. De weinige internationale hotels die alcohol mogen schenken gedurende het jaar moeten onherroepelijk hun bars gesloten houden. Je kan je de sfeer voorstellen bij het groepje jonge baggeraars hier ! ;-)

Maar de "gevolgen" gaan redelijk ver. Zo hebben we bijvoorbeeld het strikte verbod opgelegd gekregen om op onze bureaus ook maar enige vorm van voedsel tot ons toe te nemen. Indien we iets willen eten (zelfs al gaat het om een klein koekje of zo), moeten we ons discreet "terugtrekken" in een klein, donker lokaaltje, kwestie van onze Arabische klant en zijn vertegenwoordigers niet voor het hoofd te stoten. Even werd zelf geopperd dat we ook niets mochten drinken in onze kantoren, maar daar kwam hevig protest tegen, dus die vlieger ging gelukkig niet op.

Ach ja...eind september is dat ook weer allemaal afgelopen...het suikerfeest luidt dan terug de "betere" tijden in voor de expatriates in Doha.

"Killing an Arab" (The Cure)

Hoppipolla

Joehoe !!!

Sigur Rós zakt af naar Vorst Nationaal in november ! En ik heb tickets...

Onder impuls van Jon ‘Jónsi’ Þór Birgisson ziet Sigur Rós in 1994 het levenslicht in de Ijslandse hoofdstad Reykjavík. De start van een opmerkelijke proces. Stap voor stap blijft Sigur Rós verbazen, intrigeren, verrassen en boeien.
Ondertussen gaat de zoektocht van deze geluidskunstenaars naar het "Vonlenska", een nieuwe taal die ze in hun eigen composities mixen met hun moedertaal, ongemoeid door.

Eerste album "Von" verschijnt enkel in Ijsland, waardoor Sigur Rós pas doorbreekt bij een groter publiek met de op het indie label FatCat verschenen opvolger "Ágætis Byrjun" in 1999. Het verhaal gaat verder met "( )" in 2002. De kritieken zijn lovend en zowel David Bowie en Radiohead zijn enthousiaste fans.

Met laatst vermelde band gaat het zelfs verder dan het enkel tonen van wederzijdse bewondering. Sigur Rós verzorgt het voorprogramma van het eerste luik van Radioheads Europese tournee en beide bands werken nog verschillende keren samen aan parallele projecten.

2005 is het jaar van het album "Takk". Single "Hoppípolla" wordt een internationaal succes en is tot op de dag van vandaag één van de songs die de sound van het kwartet het best omschrijven. In navolging van de DVD "Heima" en het akoestisch album "Hvarf-Heim" stelt Sigur Rós nu hun nieuwste studioalbum "Með Suð í Eyrum Við Spilum Endalaust" voor. De nummers zijn ongekend spontaan en zetten de onberispelijke stem van Jónsi in de verf. Sigur Rós neemt zijn luisteraars mee in een wervelwind van intimiteit maar die tegelijk een zware atmosfeer uitademt.

Na hun verbluffende passage op het hoofdpodium van Rock Werchter en een weldra tweede afspraak op Pukkelpop, kiest Sigur Rós ook voor een zaaloptreden in ons land. Op 16 november zijn ze te zien in Vorst Nationaal voor een niet te missen concert.

Met ne dikke merci voor mijn maatje uit Aalst...16 november staat met stip in mijn agenda ! ;-)

"Hoppipolla" (Sigur Rós)

Qatar–Bahrain Friendship Bridge

Mijn volgende project (onder voorbehoud) !

Een korte samenvatting van op de DEME-website :

The Qatar-Bahrain causeway project calls for the design and construction of a 40 km two-lane dual carriageway motorway between Qatar and Bahrain. The road will run over a total of 18 km of embankments where the sea is shallow and 22 km of viaducts and bridges over deep water, including two 400 metre cable-stayed bridges over shipping channels.
The Friendship Bridge will create a direct link between Qatar and Bahrain, promoting trade and travel between the two countries.

Überhaupt niet zo evident om een toepasselijke song te vinden...ik heb het dan maar hier bij gehouden.

"Bridge burner" (Daan)

Moussa

Wow...eindelijk nog eens een hoogdag voor het Belgische voetbal ! Onze olympische ploeg heeft na een onwaarschijnlijke wedstrijd de Italianen uitgeschakeld !

Ik moet toegeven, ik heb de wedstrijd niet volledig gezien, straffer nog, ik had er eigenlijk überhaupt niet bij stilgestaan dat de Belgen bezig waren met hun kwartfinalewedstrijd. Wellicht onbewust gedacht dat er tegen die "arrogante Italianen" (dixit Vertonghen) toch niets te rapen viel.

Dus eerder toevallig (na op de terugrit van het winkelen op de radio de 1-1 tussenstand gehoord te hebben) de wedstrijd op de TV beginnen volgen...en jongens...wat een zinderende wedstrijd was me dat. Drie keer gescoord tegen de Azzurri...en dat met maar 10 "Rode Duivels "(na een rode kaart voor Vermaelen).

Dé hoofdrol was weggelegd voor Moussa Dembele. De 1-1 zelf gescoord, de 2-1 prachtig voorbereid...en dan die 3-2...tjongens, wat een pareltje...lang geleden dat ik nog eens zo tegen mijne flatscreen gebruld heb !



Ik had het voordien niet zo voor Moussa, die enkele keren dat ik hem voordien bezig gezien had, mat ik hem een gebrek aan karakter en bovenal aan basistechniek toe. Mis dus ! Vanaf nu ben ik een onvoorwaardelijke Moussa-fan !

"We are the champions" (Queen)

Rock Olmen 2008

Ouch...was dat effe moeilijk opstaan deze ochtend. Lara had geen respijt voor haar nog slaapbehoevende papa.

Jaja, ik was dus gisteren (samen met Silvia) voor de eerste keer sinds ik hier in dit gehucht woon naar het plaatselijk muziekfestival gegaan. Het podium van "Rock Olmen" staat zonder overdrijven op slechts luttele meters van onze voordeur. Ideaal dus...om nog niet te spreken van de toch wel zeer behoorlijke "line-up" (Johnny Berlin, Headphone en The Black Box Revelation) van dit mini-festivalletje.

Echt wel handig, zo'n festival recht voor de deur...je kan op je gemakje tussen de optredens effe naar huis gaan om bijvoorbeeld...laat me iets zeggen...te barbequeën...iets wat we vanzelfsprekend gedaan hebben...*BUUURP*.

Het festival zelf was puik georganiseerd, alles piccobello in orde. Natuurlijk niet de allergrootste ambiance tijdens de namiddagoptredens (Bronze en Johnny Berlin hadden we meegepikt), maar toch gezellig vermaakt. Vooral de Truiense mannen van Johnny Berlin deden dat wreed goed, petje af (ik zal me nu zeker hun CD moeten aanschaffen).

Na de BBQ nog naar "The Germans" gaan luisteren, vervolgens wat mojito's geslurpt terwijl ik een babbeltje aan het slaan was met onze buurman en -vrouw...eigenlijk al vooral uitkijkend naar wat voor mij het hoogtepunt van het festival moest worden, namelijk het optreden van "Headphone".


En het optreden van de Vlaamse "Radioheads" was alles wat ik er me van verwacht had. Zelfs mijn buurvrouw (blijkbaar een fan van Radiohead) was laaiend enthousiast.
Afsluitend nog enkele nummer van het dEUS-voorgroepje "The Black Box Revelation" meegepikt...en het moet gezegd (alhoewel ik niet de grootste fan ben)...ze zijn live echt wel beestig goed, die mannen !!!


Rond 02.00h 's nachts toch wel stikop (de ouderdom he) in mijn bed gedoken. 't Was tof geweest. Volgend jaar opnieuw !!!

"She is electric" (Headphone)

Reünie-BBQ

*BURRRRRRRP*

Gisteren was het dan zover. De eerste reünie-barbeque ten huize "Unflappable Steven" is/was een feit. Belofte maakt schuld, dus had ik iedereen uit mijn oude Soest-tijd die ik ook maar enigszins kon (wou ?) contacteren, uitgenodigd voor een gezellige BBQ bij mij thuis.

Jammer genoeg was de opkomst (dit jaar althans) serieus laag, ik zal het maar aan de vakantieperiode en de festivals wijten (hehe). Soit, de 2 Nic(k)o's, Magda, Anika, alsook Evelyn, Lara en ikzelf hebben ons voortreffelijk vermaakt.

En mijn aanvankelijke bedenking dat ik (alweer) teveel booze en BBQ-vlees gekocht had, was ongegrond. De jongens hebben duidelijk het "zuipen" nog niet verleerd, haha, 't was eigenlijk ik die serieus uit de toon viel op dat gebied.
En tegen een extra stukske vlees zeiden ze ook nie rap neen ! :-)

Ambiance !!!

"Are friends electric ?" (Gary Numan)

Scheps kermis

Pfff, zo'n blog een beetje up-to-date houden, daar steekt potverdikke serieus wat tijd en moeite in. Zo wou ik dit berichtje al eergisteren posten, maar door "sociale drukte" komt het er nu pas van.

Het wordt dus een berichtje over het eerste (mini) festivalleke waar ik naartoe gegaan ben deze zomer. Ik weet zelfs niet of voor die twee optredens de definitie van festival opgaat, maar soit, het waren in ieder geval de eerste optredens van deze zomer.
Het "festival" terzake was 'Scheps kermis 2008", een evenement dat blijkbaar een begrip is in de gemeente waar ik woon.


Over een echt uitgebreide affiche kon je het niet hebben, slechts twee groepjes zouden optreden op die bewuste zaterdagavond (12 juli), namelijk het mij relatief onbekende "Southern Voodoo" en de mannen (pubers ???) van "Freaky Age", die momenteel een serieuze hit hebben met "Where do we go now ?" en hiermee zelfs enkele weken op 1 in "De Afrekening" van Studio Brussel stonden (tot afgelopen week, als ik me goed herinner).
Silvia was mijn partner-in-crime en al bij al hebben we ons wel geamuseerd, ondanks het slechte (spreek koude) weer en de matige ambiance in die feesttent.

Southern Voodoo omschrijft zichzelf als "hard rock and roll", ik noem het gewoon "metal". Zeker niet het meest zinderende optreden, maar zeker niet slecht. Wat mij vooral verbaasde was dat Silvia echt wel "meeging" met hun muziek (dat belooft).


Van het optreden van "Freaky Age" hebben we maar iets meer dan de helft gezien, want toen werd onze 12-jarige festivalganger toch wat moe en wou ze huiswaarts haar beddeke in. We hebben als laatste nummer nog hun courante hit meegepikt en zijn dan moe, een beetje doorkleumd maar vooral content vertrokken.


"Where do we go now ?" (Freaky Age)

Ponypark City

Het afgelopen (verlengde) weekend met de klein mannen naar Ponypark City geweest (ergens in de buurt van Zwolle), een soort van vakantiepark gericht op kids die gek zijn van paarden.

Dikke ambiance vanzelfsprekend voor Silvia en vóóral Lara, met haar onverklaarbare fascinatie voor alles wat met paarden te maken heeft.

Paarden, allez...pony's in dit geval...nah, niet mijn ding, maar zoals gezegd, de kids hebben zich voortreffelijk vermaakt.

"Horses" (Tori Amos)

Hippocampus

Evelyn haar verjaardag gaan vieren door gezellig en lekker te gaan eten in restaurant "Hippocampus".

Ontegensprekelijk één van de "chiquere" restaurants waar ik de afgelopen maanden/ jaren gedineerd heb. Voortreffelijk eten (de gestoomde snoekbaars was om je vingers af te likken), vlotte (en discrete) bediening en een fantastisch ambiente. "Hippocampus" heeft weliswaar nog geen Michelin-ster, maar naar mijn bescheiden mening is dat maar een kwestie van tijd.

Moeilijk deze keer om een muzikale afronding te vinden voor dit blogberichtje... mmmh, deze dan maar...

"As the bottle runs dry" (The Wolf Banes)

Coming home

Yessss...mijn laatste werkdag (uhm...) hier in Newcastle zit er bijna op. Nog enkele "loose ends" afwerken en dan kan ik me opmaken om mijn boeltje hier (definitief ???) op te ruimen. Het zal overmorgen weliswaar een beetje een "thuiskomst" in mineur worden, maar soit...life goes fucking on !!!

Vanavond dus koffers pakken, uitgebreid afscheid nemen van Nina (ik zal dat kind toch wel niet missen zekers) en het geplande "afscheidsetentje" van onze collega's voor haar en mezelf straal negeren, om morgenvroeg dan mijn 36-uur-durende terugreis naar ons prachtig Belgenlandje (via Singapore en Parijs) aan te vatten.

"Coming home" (Falco)

Sad news :-(

:-(

Dju, geen loeihard nachtelijk gedreun van de "Silversun Pickups" op de E313 meer...

"Sad" (Pearl Jam)

1 jaar Australië

Hey, ook toevallig ! Net bij het doorbladeren van mijn paspoort vastgesteld dat het vandaag precies één jaar geleden is dat ik voor het eerst in Australië aangekomen ben.

Djeez, wat gaat die tijd toch verdomd snel...een jaar alweer ! Oz komt daarmee ook de top 3 binnengesukkeld van landen waar ik het langst voor mijn job bij "den Dredging" verbleven/gewerkt heb. Niets in vergelijking natuurlijk met de meer dan drie jaar in "good old" Nigeria, maar slechts luttele maanden minder dan in Nederland (dat wrakkenberging-project is nog steeds het plezantste project waar ik totnutoe bij betrokken was) en al een maandje meer/langer dan in Oman.

Soit, een jaar Oz dus...effe proberen kort samen te vatten.

Point Samson, Newcastle en Brisbane...twee projecten (eentje in het noordwesten en eentje in het zuidoosten) en enkele weken op onze Australisch HQ...alweer veel te veel/te hard/te lang gewerkt (vooral na november) en dus veel te weinig tijd gemaakt voor de "leuke" dingen in het leven...veel te weinig en te kort verlof genomen in België...enkele toffe nieuwe collega's ontmoet (Stevo, Nolle, Allan...), maar eigenlijk, zoals te verwachten, nog veel meer assholes (voornamelijk deze van boven de Moerdijk)...op 8 maanden tijd 30 kg afgevallen...eindelijk ook nog eens een boeiende en uitdagende persoon mogen leren kennen...ook veel gepiekerd en gepeinsd...soit, het was dus een "interessante" tijd hier in Oz...ben eens benieuwd hoe ik binnen enkele jaren tegen deze periode ga aankijken.

Het mooiste, meest beklijvende moment dat echt wel een zinderende indruk nagelaten heeft bij me...


Het moet ergens eind juli, begin augustus van vorig jaar geweest zijn. Onze hopper was nog maar net voor anker gegaan in de wateren van Port Walcott en we waren met enkelen aan boord gegaan om de bemanning welkom te heten, toen we vanop de brug een majestueuze "Humpback whale" vlak voor onze boeg zagen "breachen".
Eén van die unieke, wonderbaarlijke momenten die het allemaal waard maken.

"Down under" (Men at Work)

Oranjegekte

Pfffff, d'Hollanders blijven maar winnen op dat EK voetbal. Vreselijk irritant, omdat we (de Vlamingen hier op site) nu de laatste dagen continu geconfronteerd worden met glunderende en opscheppende kaaskoppen.

Soit, op het juiste moment een snedige opmerking, gevolgd door een fijne verwijzing naar november 1985 is meestal al voldoende om die hete-lucht-verkopers terug met beide voeten op de grond te doen belanden.

Wellicht één van de na-oorlogse Belgische voetbalmomenten...Georges Grün die met zijn doelpunt enkele minuten voor affluiten de ganse Nederlandse natie in diepe rouw dompelt !
Onvergetelijk, memorabel en zelfs legendarisch de woorden van commentator Rik De Saedeleer hierbij..."Ze gaan lopen, ze gaan lopen" !

"Orange" (Metal Molly)

Pearl jamming

Jaja, nu alweer sinds iets meer dan twee weken vrijwel dagelijks aan het fitnessen in het lokale fitness-center "The forum", kwestie van wat conditie op te doen en vooral om alsnog van enkele overtollige kilootjes af te geraken.

Telkens een half uurtje op de loopband, gevolgd door nog eens een halfuurtje op de fiets. Afzien, puffen, zweten...gelukkig gaat dat allemaal net ietsje makkelijker met de juiste muziek op de iPod.

Hierbij dan de top 5 van stimulerende fitness-CD's :

1. Ten - Pearl Jam
2. 360° - Mintzkov
3. The con - Tegan and Sara
4. Doolittle - The Pixies
5. An end has a start - The Editors

"Black" (Pearl Jam)

Amerikaanse invasie

Neenneen, de Amerikanen zijn Oz niet binnengevallen, 't gaat hier eigenlijk meer bepaald over mijn weblog. Toen ik gisteren nog eens mijn blogstatistieken raadpleegde, was ik aangenaam verrast door het aantal "bezoekers" (dat was al aardig opgelopen tot 258) dat mijn bescheiden blogske al gefrekwenteerd had.

Blijkbaar is sinds begin juni het aantal bezoekers per dag zowat vertienvoudigd, van gemiddeld 2 naar nu ongeveer 20 per dag !


Een beetje zoek- en klikwerk leverde op dat het zowat allemaal Amerikanen zijn die via Google en de zoekterm "Kim Deal" op mijn blog terechtkomen.


Haha, Kim does it again !!!

"Americanos" (Holly Johnson)

Babyface

Haha, vandaag nog eens een tof "feelgood-moment" beleefd !!!

Aangezien mijn Duitse "regelteef" Nina omwille van visaperikelen vorige week onverwacht haar ontslag moest indienen als administrator (spreek secretaresse, maar die functiebenaming horen ze hier in Oz blijkbaar niet graag) van mijn afdeling, moest ik hoogdringend op zoek naar een bekwame vervangster.

Zodoende had ik deze ochtend een eerste sollicitatiegesprek voor de vacante betrekking. Aan de hand van de ontvangen CV (waar ik in het algemeen trouwens tijdens een jobinterview weinig of geen belang aan hecht) van de eerste kandidate kon ik bitter weinig opmaken over haar kwaliteiten, enkel bleek dat ze een redelijk "oude doos" moest zijn, gezien de "waslijst" van voormalige werkgevers en de bijhorende data.

Mijn "vrees" (ja sorry, ik werk liever met twintigers en dertigers...ondervinding heeft me geleerd dat "oudere" medewerkers/onderdanen veel rapper last hebben van mijn perfectionistische en control-freakerige werkwijze) werd gedeeltelijk bewaarheid. Op het eerste zicht schatte ik haar in rond de 45.

Ze fronste ostentatief de wenkbrauwen toen ik me voorstelde, ik dacht toen dat het kwam door mijn slijkerige jeansbroek en dito boots, hehe...terwijl zij helemaal uitgedost in een keurig pakje naar het gesprek gekomen was.

Alhoewel het "not done" is hier in Oz om naar de leeftijd te polsen (omwille van discriminatie-issues) tijdens zulke gesprekken, deed ik het toch. Schoorvoetend antwoordde ze (ik weet begot zelfs niet meer hoe oud ze nu eigenlijk was...), maar pittig als ze was (dat moet ik haar wel geven), vroeg ze in één adem hoe oud ik wel niet was, hierbij vermeldend dat ze me wel redelijk jong vond voor zo'n functie als de mijne.
Tegen mijn gewoonte in antwoordde ik met een tegenvraag...hoe oud zijzelf me wel niet inschatte. Na enkele seconden gepeins zei ze resoluut "Ergens tussen 28 en 30". Ik gniffelde even en vervolgde het gesprek met mijn volgende vraag !

"What's my age again ?" (Blink 182)

Dag 50

Yup...ik heb er alweer 50 dagen op verplaatsing opzitten (en desondanks mijn initiële bedenkingen is de tijd weer voorbijgevlogen).

Dag 50...meestal een breek-/keerpunt tijdens zo'n buitenlandse "tour". Vaak het moment waarop ik wel bijzonder kortaf, bits, bot, grof, agressief en onuitstaanbaar (nog meer dan anders) word voor mijn omgeving, mede veroorzaakt door vaak wekenlang gecumuleerde stress, miserie en probleemsituaties op het project.

Ook vaak het moment waarop het "aftellen" begint, want normaliter zijn dan de laatste 10 werkdagen aangebroken en begin je te hunkeren naar "la douce Belgique".

Deze keer echter niet zo veel last van (allez, ikzelf heb daar geen last van, maar vooral mijn Hollandse collega's, hehe)...de "stresslevels" waren de eerste weken wel erg laag en ook het aftellen moet nog wat uitgesteld worden, want ik blijf voor de verandering nog maar eens enkele weekjes langer dan voorzien.

Soit, nog iets meer dan drie weekjes "op de tanden bijten" en dan zit mijn Australisch avontuur er (wellicht) op !!!

"When anger shows" (The Editors)

Newcastle Knights

Gisteren eindelijk eens (kunnen) gaan kijken naar een rugbymatch van de plaatselijke "helden", de Newcastle Knights.

We (enkele collega's en ikzelf) hadden dit eigenlijk al langer gepland, maar steeds kwam er wel weer iets tussen...te druk op de werf, te moe door het te drukke werk, geen zin, uitverkochte wedstrijd...altijd was er wel iets.

Maar dus niets van dit alles gisteren. Stipt om 18.00h verzamelden we en vertrokken we richting het EnergyAustralia Stadium, het zogenaamde "Castle" van de Newcastle Knights.

De "Knights", zelf een grijze middenmoot in de NRL (National Rugby League), moesten het opnemen tegen de New Zealand Warriors, de enige "Kiwi" ploeg in de eerste afdeling , maar weliswaar voorlaatste in de stand.

Het leek dus een voor-de-hand liggende overwinning voor de thuisploeg te worden, maar de Kiwi underdogs verkochten hun vel duur, zéér duur zelfs.


De eerst helft was eigenlijk ronduit saai...er werd weinig gescoord en de ambiance in het stadion was nihil (ondanks die maffe groep baggeraars die tevergeefs probeerde "the wave" op gang te trekken). De thuisploeg ging rusten met een magere 6-4 voorsprong.


De tweede helft compenseerde echter ruimschoots voor de duffe eerste helft. The Warriors liepen onverwacht uit (6-16), mede door wat defensief geklungel van de thuisheren, waarop de "Knights" echter een spetterend slotoffensief inluidden. De vlam sloeg in de pan, zowel op het veld als in de tribunes. Brullende, tierende en joelende Newcastlians rondom ons...geweldige ambiance, dat kan ik jullie verzekeren. En het (kleine) wonder geschiedde...de "Knights" scoorden de gelijkmakende "try" op enkele minuten voor het eindsignaal...16-16 met nog luttele ogenblikken te gaan.

Net op het moment echter dat iedereen zich klaarmaakte en verheugde op verlengingen, de anticlimax. "The Warriors" kregen in de laatste minuut wel zéér lichtjes een penalty-kick toegekend. Vanzelfsprekend was het "kot" te klein...gefluit, geboe, geschimp (heerlijk, voelde me helemaal in mijn element en deed ongedwongen en uitgelaten mee), het scheidsrechterstrio had het helemaal verkorven bij de thuissupporters.
De Maori van dienst echter trok zich bitter weinig aan van deze bitsige sfeer en miste deze uitgelezen kans niet. Met een feilloze trap zette hij dan ook de eindstand op het scorebord.

Newcastle Knights vs New Zealand Warriors 16-18


"The sporting life" (The Decemberists)

Zombie

Pffff...kweet het, een vreemde/ongewone titel voor een blogberichtje, maar tja... zo zal/moet ik er dus echt wel uitgezien hebben vanochtend bij mijn aankomst op Kingsford Smith International Airport Sydney... als een regelrechte zombie.

Wat wil je ook ??? Ik heb er helse 5 werk-/reisdagen opzitten, compleet geradbraakt ben ik. Zo effe vanuit Oz op en af naar Doha (Qatar) vliegen om een "backhoe dredger" te gaan "premobilisatie-inspecteren" (jawadde, wat voor een woord zeg), in aanwezigheid van en "geoogtuigd" door onze klant.


Zelfs voor mij, als geroutineerde frequent flyer en doorwinterde baggerboer (die dus al heel wat gekke dingen meegemaakt heeft), toch één van de mafste tripjes die ik ooit gedaan heb.

Even enkele feiten en statistieken :

Tussen vertrek (maandagavond, 26 mei) en aankomst (vrijdagmiddag, 30 mei) in Newcastle lagen welgeteld 93 uur (!), waarvan...

31 uur > in het één of het andere Emirates-vliegtuig gezeten (vaak ongemakkelijk zoekend naar een ietwat comfortabele slaaphouding, iets wat jammer genoeg niet al te best meeviel)
15 uur > (vaak) hopeloos geprobeerd in slaap te vallen en aldus als een gek zitten rondwoelen in mijn bed (in het ongezellige Mercure Grand hotel)
11 uur > duur van de eigenlijke inspecties (in twee delen)
11 uur > op luchthavens (Sydney, Dubai, Doha, Bangkok) rondgehangen/ vastgezeten
8 uur > in taxi’s rondgecrosst
7 uur > lunchen en dineren met klantvertegenwoordigers (bweurk)
4 uur > vergaderingen met klant en technische afdeling (nog eens bweurk)
3 uur > douchen, aan-/uitkleden, scheren en dat soort dingen
2 uur > de laatste drie afleveringen van "Heroes" gekeken op mijn hotelkamer
1 uur > MSN’en

Alweer veel te veel "duty free" stuff gekocht (onder andere een Ralph Lauren hemd en de nieuwste CD's van Linkin Park en Serj Tankian).

Veel te veel van die Oosterse zoetigheden gesnoept (maar ze zijn dan ook echt wel superlekker, gewoon onweerstaanbaar).

Welgeteld 308 pagina's uit mijn laatste boek (Uitgenodigd - Simone de Beauvoir) gelezen.

Prachtige zonsopgang gezien met de Burj Dubai op de achter-/ondergrond bij het landen in Dubai.


Soit, ik ga afronden...ik ben aan het lullen/zeveren, me dunkt. Ik zal het maar aan de vermoeidheid wijten zekers ?!

"Zombie" (The Cranberries)

I beat the bitch !!!

Eindelijk !!!

Gisteren was het dan zo ver. Voor het eerst in meer dan 6 jaar (na die ongelofelijk slopende pseudo-Lassakoorts-infectie van eind 2002) woog ik dus weer minder dan 80 kg.

Exact 79,9 kg gaf "bitch" aan op de ochtend van 21 mei 2008. Een memorabele dag !

"Bitch" is trouwens het koosnaampje van mijn multi-functionele weegschaal. 't Is een ware haat-liefde-verhouding die ik met haar heb. Een bijna "can't live with or without you" verhouding als het ware, hahaha. Ik heb haar nodig om me te stimuleren om keihard door te gaan met mijn karakterdieet, maar soms gedraagt ze zich echt wel krengerig en geeft ze een gewicht aan waar ik absoluut niet mee kan lachen of/en dat ik absoluut niet verwacht had.

Soit, ik heb uiteindelijk aan het langste eind getrokken ! Op naar de 75 kg nu, deadline 29 juni !!!

"Bitch" (Meredith Brooks)

Adieu Brisbane

Zozo, mijn korte professionele intermezzo in Brisbane zal er morgen (eindelijk ???) opzitten.

Nu ja, kort...in plaats van de vooropgestelde 2 weken zijn het er toch vijf geworden. Maar ik klaag niet, integendeel...het waren aangename, toffe weken in Brisbane !

Tijd dus om wat memories voor mezelf op virtueel papier te zetten, de kans is immers héél groot/reëel dat ik na mijn vertrek morgen nooit meer hiernaartoe zal komen in mijn verdere leven...

Waar ging ik maffen/pitten/slapen ???
"The Sebel Suits" in 95 Charlotte Street (kamer 1902 voor diegenen die het precies willen weten) ! Vanzelfsprekend in een "Premium One Bedroom Suite" !


Waar ging ik al eens iets drinken ???
"Gilhooleys", een leuk en gezellige Ierse pub/taverne/restaurant hier direct om de hoek van "The Sebel".

"Cafe Brussels", de onvermijdelijke "Belgian Beer Bar", die je tegenwoordig wel in elke grotere wereldstad tegenkomt.


Waar heb ik het lekkerst gegeten ???
"Jade Buddha", een geweldig chique en sfeervol restaurant met écht wel superlekkere, voornamelijk Oosterse gerechten.


Menutip !!!
Salmon with wasabi mayonnaise
Tasmanian salmon cooked until medium nested on steamed Chinese vegetables, served with jasmine rice, snow pea tendrils and wasabi aioli

Wat heb ik nog zoal gedaan in Brisbane ???
* Veel te veel CD's gekocht ("Rockaway")
* Veel te veel hemden en polo's gekocht ("Myer Centre")
* Rondgeslenterd in Elisabeth Street
* Vaak ruzie gemaakt met de lokale taxichauffeurs
* Zoals gewoonlijk eigenlijk weer véél te weinig, maar ja, what's new ???

Soit...het waren kalme werkweekjes in Brisbane op ons Australisch hoofdkantoor. Het was een (onverwachte) welgekome afwisseling, maar om nu continu aanbestedingen te doen...pfff, neen, laat dat maar mooi zitten !

Newcastle, here I come !!!

Afronden vanzelfsprekend met wat muziek...wie beter dan de Brisbane locals van Powderfinger, met hun wellicht bekendste nummer.

"My happiness" (Powderfinger)

Ik ben verhuisd ?!

Voor diegenen die het nog niet weten (en dat was incluis mezelf tot gisterenavond)...ik ben onlangs (blijkbaar) verhuisd !!!

Ik woon naar 't schijnt niet meer in de knusse, landelijke Antwerpse Kempen, maar ogenschijnlijk heb ik terug een stedelijk huis/rijwoning/appartement/studio betrokken in het Oost-Vlaamse Sint-Niklaas ???

What the fuck zou ik daar te zoeken hebben ???

Soit, voor diegenen die daar toevallig eens in de buurt zouden passeren, een fotoke van mijn nieuwe woonst zou plezant zijn !

Naar gewoonte proberen om dit berichtje af te sluiten met een ietwat toepasselijke song...

"Brighter discontent" (The Submarines)

Gigantic !!!

Yésssssssssssssss !!!

Ik heb eindelijk weer eens een nieuwe "repeat" ! En wat voor ééntje...het super fantastische "Gigantic" van The Pixies !

Dit zalige nummer toevallig deze ochtend (deze nacht voor de meesten van jullie) nog eens gehoord tijdens het obligatoire Studio-Brussel-streamen.
Vanzelfsprekend onmiddellijk daarop de song op mijn youtube-playlist gezet en vervolgens herhaaldelijk loeihard door mijn headphones laten dreunen, daarbij (bijna kwijlend, haha) kijkend naar het youtube-clipje met opperbassiste Kimmeke Deal en consoorten.

Omdat enkele van mijn kantoorgenoten hun wenkbrauwen fronsten bij mijn opgewekt geneurie, deed ik eens in de rapte een korte rondvraag omtrent de "bekendheid" en "populariteit" van de Pixies en Kim Deal in het bijzonder, temeer omdat de meeste van mijn "tijdelijke" collega's toch als quasi leeftijdsgenoten beschouwd kunnen worden.

Ik had het beter niet gedaan...de repliek was bedroevend..."Pixies what ???"..."Kim who ???"...dus dan maar terug gedesilussioneerd achter mijn laptop gekropen en effe weggemijmerd bij het horen van dit prachtige nummer en vooral bij het weerzien van Kim Deal, hehehe...


Sweet sixteen zal ik geweest zijn bij het "uitkomen" van dit nummer. Ik kan jullie verzekeren, als je Kim Deal op zo'n leeftijd bezig hoorde en vóóral bezig zag...dat dit een blijvende indruk naliet op een puberterend ventje dat boordevol hormonen zat !

Allez, Kim was/is niet wat je per definitie een "moordgriet" noemt, maar ze was zo stoer, zo nijg...haha, je kon niet anders dan een boontje voor haar hebben.

Kim Deal !!!

Burgie-intelligentie

Écht gebeurd !!!

Deze ochtend, tijdens het halfuur durende ritje van het hotel naar het kantoor. De gebruikelijke "smalltalk" met mijn collega, een bijna 30-jarige burgie (type braaf, verlegen, impotent).

Ik : "Ik mag vanavond zeker niet vergeten te bellen om een afspraak te maken met mijn stomatoloog voor ergens in juli."

Burgie : "Hoezo ? Heb je dan last van je maag ???"

Ik zuchtte effe, en zei voor de rest van de rit niets meer...

"I engineer" (Animotion)

1994

Jeugdsentiment...ik word er niet vaak door "overvallen", maar dit weekend was het dus wél prijs.

Om de één of de andere mysterieuze reden werd ik de afgelopen dagen herhaaldelijk geconfronteerd met het fantastische jaar 1994 !!!
Marco, één van mijn tofste vrienden uit die tijd, die ik stomweg en compleet toevallig virtueel weer tegen het lijf gelopen ben; één van mijn (vergeten) favoriete liedjes (Bicycle called love - Nemo) van dat jaar nog eens gehoord; jammer genoeg ook slecht nieuws te horen gekregen over een andere persoon die heel bepalend was voor me in 1994...ach ja, dat doet een mens al eens stilstaan...

1994 was écht wel een geweldig jaar !!! Eens effe peinzen wat voor mezelf "bepalende" en "memorabele" momenten waren dat jaar...

...
Phillipe Albert die de bal voorbij de Goey pegelt en Michel Preud'homme die zowat gans Oranje tot vertwijfeling brengt met zijn magistrale saves op het WK voetbal in de States...glunder en enjoy !!!

Haha, wat was dat een heerlijke avond/nacht toch...de "Villicus" (zowat de zuip- en feestschuur bij uitstek in Diepenbeek) zat afgepakt vol (vanzelfsprekend ook met een klein contingent verwaande en toen nog zelfverzekerde Hollanders) en Kathleen en ik aan het supporteren als twee gekken !!!

...
Het jaarlijkse studentenfestival "Campus Rock" waar in 1994 onder andere de mannen van "Nemo" hun debuutalbum (met het reeds vermeldde fantastische "Bicycle called love") ten berde kwamen brengen (ik geloof dat ook Pitti Polak en The Scabs toen op de affiche stonden, maar dat weet ik niet meer 100% zeker...ik zou eens in mijn rommeldozen van die tijd moeten gaan kijken...ik ben zeker dat ik die toegangskaarten nog ergens heb).
Geweldige optredens, supersfeer,..maar vooral "onvergetelijk" omdat op die dag zowel Kathleen als ikzelf (eindelijk) begonnen te beseffen en te realiseren waar onze vriendschap naar toe zou leiden...pfffff, en te bedenken dat we daar meer dan 2 jaar voor nodig hadden...

...
En misschien wel hét moment van 1994...de proclamatie op de KHLim in september. Ik had immers een vierde zit in mijn tweede kandidatuursjaar aan de broek (weliswaar een zeer lichte, maar toch) en de zenuwen stonden toch wel wat gespannen, alhoewel ik er bij de meeste herexamans wel een goed gevoel bij had...
Kathleen (en een klein groepje "supporters", haha) zat naast me in de aula (wat ik geweldig tof van haar vond)...en toen begon de "aftiteling"...haha...na 5 of 6 minuten kwamen ze eindelijk toe aan de studenten van wie de achternaam begon met een "N".
"Nuyts Steven"...effe stilte (volgens mij deed die klootzak het er om)..."geslaagd met onderscheiding !!!". Hahaha, ik had het weer maar eens geflikt !

Tja...achteraf bekeken was 1994 wel een héél bepalend en belangrijk jaar voor me.
Ik was door het oog van de naald gekropen wat betreft mijn academische carrière en mijn Kathleen-relatie (die er dus geen bleek te zijn) viel in zijn definitieve plooi.

Soit..."1994" was desondanks of net omwille van al deze gebeurtenissen een uniek jaar...zeg maar gerust een "grand cru" jaar !